Aangelegd in 1909, is de Indianapolis Motor Snelweg het bekendst door de Indianapolis 500. Dit jaarlijks terugkerende evenement, dat alleen door de wereldoorlogen werd onderbroken, wordt gezien als het grootste spektakel in de racewereld. De baan is een 2.5 mile (4.023 km) lange ovaal sinds 1911. In de jaren 50 van de vorige eeuw konden de coureurs hier punten verdienen voor het Wereld Kampioenschap, maar slechts enkele Formule 1 coureurs maakten hier gebruik van. De Brickyard 400, een NASCAR evenement en de eerste andere race dan de 500 sinds 1916 is toegevoegd in 1994, met het idee om de Formule 1 terug te krijgen, wat lukte in het jaar 2000. Gehouden op een kersverse nieuwe baan was dit de eerste Amerikaanse Grand Prix sinds Phoenix in 1991. Meer dan 200.000 enthousiaste toeschouwers woonden het inauguratie evenement bij en een jaar later waren er bijna evenveel mensen, het was het eerste grote Amerikaanse sport evenement volgend op de 9/11 aanslagen. De United States Grand Prix kende veel controversy tijdens haar Indianapolis verblijf. Zo liet in 2002 5 voudig winnaar Michael Schumacher zijn teamgenoot Rubens Barichello voorgaan zodat deze kon winnen. Hier sprak men uiteraard schande van! In 2005 waren er problemen met de Michelin banden en trokken 7 teams zich terug van de race na de formatie ronde. Slechts drie team (6 bolides) met Bridgestone banden begonnen de race. Deze zaken deden de populariteit van het evenement dalen. Beginnend aan het lange rechte stuk van de oval (maar dan met de klok mee, in tegenstelling tot de Indi 500 en de Brickyard 400), neemt de baan de vierde bocht van de Oval alvorens af te dalen naar de Hulman Boulevard. Om te vervolgen met de bocht 2 in het binnenveld, dan komt het weer boven op het ovaal voor een hoge snelheidsbaan door de South Chute, door bocht 1 en terug naar de bekende "Yard of Bricks' bij de starf/finish lijn.