Zbudowany w roku 1909 tor Indianapolis Motor Speedway najbardziej znany jest z organizowania zawodów Indianapolis 500. Za wyjątkiem przerw spowodowanych wojnami światowymi, impreza na czterokilometrowym torze odbywa się corocznie od 1911 r.. W latach 50-tych wyścigi tu były zaliczane do mistrzostw świata Formuły 1, ale niewielu kierowców F1 decydowało się tu rywalizować. Brickyard 400, zawody serii NASCAR przeprowadzone w roku 1994 były pierwszymi od 1916 innymi niż Indy 500. Utorowało to drogę powrotu tu Formuły 1 w 2000 roku. Przeprowadzony na nowo wybudowanej trasie wyścig był pierwszym Grand Prix USA od czasu zawodów w Phoenix w roku 1991. Prawie 200 tys. osób zjawiło się by obejrzeć inauguracyjny wyścig, prawie tyle samo przyszło rok później, w pierwszej poważnej imprezie sportowej w USA po tragedii 11 września. Grand Prix USA w Indianapolis było świadkiem wielu kontrowersji. W roku 2002 pięciokrotny wtedy mistrz świata Michael Schumacher celowo przepuścił swojego kolegę z zespołu Rubensa Barrichello i pozwolił mu na wygraną. W 2005 r. problemy z oponami Michelin spowodowały, że siedem teamów wycofało się z wyścigu po okrążeniu formującym, Wystartowały tylko trzy zespoły (6 samochodów), które używały opon Bridgestone, a popularność i reputacja wyścigu zostały zszargane. Tor rozpoczyna prosta, po której jedzie się w kierunku przeciwnym niż w zawodach Indianapolis 500 i Brickyard 400. Później zbacza z owalu ku środkowi, prowadzi przez Hulman Boulevard, łącząc się z owalem szybkim przejazdem przez South Chute, przez zakręt nr 1 i z powrotem na słynny odcinek pokryty cegłą.